တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ ေနထြက္ေန၀င္ လူတစ္ကုိယ္ စိတ္တစ္မ်ဳိး။ လူအမ်ဳိးမ်ဳိး စိတ္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ လူလူခ်င္း၊ ဒါမွ မဟုတ္ လူနဲ႕ တိရစၦာန္၊ ဒါမွမဟုတ္ တိရစၦာန္နဲ႕လူ၊ ထိစပ္ေနတယ္။သြယ္၀ိုက္ ပတ္သက္ေနၾကသလုိ သီးျခားလည္း ျဖစ္တန္ေကာင္းရဲ႕။ သုိ႕ေသာ္ ခုတေလာျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြဟာ တခ်ိန္တုန္းကရွိခဲ့ဘူးတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ဘူးတဲ့ အရာမ်ားရဲ႕ အက်ဳိးဆက္ျဖစ္ႏိုင္သလို မဟုတ္ဘူးလုိ႕လည္း ျငင္းဆုိႏုိင္တယ္။ စိတ္ေတြ ကြဲျပားခြဲျခားေနတယ္။ စိတ္ကုိ စိတ္နဲ႕ ထိစပ္ႏုိင္တယ္။ စိတ္ကုိ စိတ္နဲ႕ အဆက္ျဖတ္ႏိုင္တယ္။ အေကာင္း ျမင္၀ါဒမ်ားနဲ႕ အဆုိးျမင္၀ါဒမ်ားဟာ တစ္ဘက္စီျခားေနသလုိ နီးနီးစပ္စပ္ေပါင္းဖက္ၾကသူေတြ။ တစ္ဦးတည္း အျမင္မ်ားဟာ အမ်ားအျမင္ျဖစ္ႏုိင္သလုိ အမ်ားအျမင္မ်ားဟာလည္း တစ္ဦးတည္အျမင္အျဖစ္ကုိ ေရြ႕လ်ား သြားတတ္ၾကတယ္။ အျဖစ္အပ်က္မ်ားက ၂၇ခု ရွိခ်င္မွ ရွိမွာျဖစ္သလုိ အဲဒီထက္ပုိေနတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေမ့ေလ်ာ့ေနေသာ အရာမ်ားထဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေမ့ေလ်ာေနျခင္းတစ္မ်ဳိးလည္းပါ ပါတယ္။ ေတြးေနမိတဲ့ စိတ္ကူးေတြ ေတြးေနမိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ အေတြးမွ ႏုိးထေသာအခါ ေပ်ာက္သြားတတ္သလုိ ျပန္ေဖာ္ရ ခက္လာတတ္ပါတယ္။
“ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ထိေတြ႕သမွ် ကဗ်ာေတြ။ ကဗ်ာေတြထဲက နာက်င္မႈေတြ၊ ေႏြးေထြး လႈိက္ဖုိ႕မႈေတြနဲ႕ ဆုိ႕တက္လာတဲ့စကားလုံးေတြ ေငြသံေၾကးသံမ်ားနဲ႕ ေ၀းရာ ေျပးထြက္ခဲ့တဲ့ ေျခလွမ္းေတြ အနာဂတ္ဖန္တီး ႏုိင္မႈ၊ နစ္ျမဳပ္ေနတဲ့ ေၾကကြဲမႈေတြ၊ ကမၻာတစ္ဖက္မွ ေအာ္သံ ကမၻာတစ္ဖက္မွၾကားလုိက္တယ္ ကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းရာဇ၀င္နဲ႕ ၀မ္းေခါင္းသံ။ ေၾကကြဲလုိက္တာ ေႏြးေထြးလုိက္တာ ရင္းႏွီးလုိက္တာ မုိက္႐ူးရဲဆန္လုိက္တာ၊ ဒါ ကဗ်ာဆရာလား၊ အႏုပညာရဲ႕ ေက်းကၽြန္ေတြ ၀ဋ္နာ ကံနာေတြ”
“ဆာေလာင္မႈရဲ႕ ေအာ္သံေတြနဲ႕ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ႀကိဳးမ်ား ၊ ရစ္ပတ္ထားေသာႀကိဳမ်ား၊ ျမင္ရေသာ ႀကိဳး၊ မျမင္ရေသာႀကိဳးမ်ားရဲ႕ လႈိင္းပမာဏ ေႏွာင္ဖြဲမႈ ခရီးရွည္၊ ဆြဲထားေသာႀကိဳးမ်ား၏ တုပ္ေႏွာင္မႈ တင္းက်ပ္မႈ၊ အသက္႐ႈလမ္းေၾကာင္း၊ သမုိင္းေနာက္ခံ”
“ေျမေခြး၊ ၀ံပုေလြ၊ ပုံျပင္ထဲက စာသားေတြနဲ႕ မွတ္ခ်က္ေတြ ပုံသ႑ာန္ခုိင္ႏႈိင္းမႈနဲ႕ နိမိတ္ျပ နိမိတ္ပုံ အညႊန္းခံ အညႊန္း တုိက္႐ုိက္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံမႈ ကဗ်ာဆရာလွည့္စားထားေသာစာသားမ်ားနဲ႕ ပုံျပင္ထဲမွ အဟန္႕အတားမ်ား၊ ေျမေခြး ၀ံပုေလြ၊ တိရစၦာန္၊ လူ ဆန္ေသာ ေျမေခြ/၀ံပုေလြ၊ ေျမေခြးဆန္ေသာ လူ/ ၀ံပုေလြ၊ ပုံျပင္အေပၚ လုိက္နာမႈ အတုိင္းအတာ ညိႈ႕ယူမႈစြမ္းအားတခ်ဳိ႕နဲ႕ ဖိတ္စင္မႈ တစ္၀က္”
ဆင္ျခင္မႈမ်ားေရာက္ရွိလာေသာအခါ အမုိက္တရားက အၿမိဳက္တရားဘက္သုိ႕ ကူးေျပာင္းသြားႏုိင္တယ္။ ဒါမွ မဟုတ္ အမုိက္တရားမ်ား ထပ္ဆင့္ေလာင္း သန္မာထြားႀကိဳင္းလာေစပါတယ္။
“လူမုိက္…လူလိမၼာ။ မရည္ရြယ္ဘဲ ေရာက္ခဲ့တဲ့ခရီးေတြ။ ေရာက္ခ်င္ေပမယ့္ မေရာက္တဲ့ လမ္းေတြ။ ထိစပ္မိသမွ်ကုိ ေပါင္းဖက္ခဲ့မႈ။ ေပါင္းဖက္ဘူးသမွ် နာက်င္ ခ်ဳိၿမိန္အရသာ၊ ခံစားမႈအာ႐ုံ။ ပါးလႊာမႈ အေျခအေန၊ ႐ုိက္ခတ္မႈနဲ႕ လြန္းထုိးေ႐ြ႕လ်ားသြားလာမႈ ရွိ/မရွိ၊ ျမင္ရေသာလမ္းမ်ား မျမင္ရေသာလမ္းမ်ားမွ မိတ္ေဆြမ်ား ရန္သူမ်ား၊ မိတ္ေဆြျဖစ္ႏုိင္မႈ နဲ႕ မိတ္ဖြဲမႈ အတုိင္းအတာ။ ရန္သူျဖစ္ႏုိင္မႈ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ျဖစ္ႏုိင္ေခ် စံႏႈန္း၊ ရန္သူမ်ားမွ မိတ္ေဆြ၊ မိတ္ေဆြမ်ားမွ ရန္သူ။ အလုံးစုံေလးစားမႈႏွင့္ အေပါင္းအပါ၊ သည္းခံႏုိင္မႈမွ ျမင့္တက္မႈ၊ ပြင့္လင္းမႈမွ ပြင့္ထြက္မႈ ယုံၾကည္ရသည့္ မ်က္လွည့္ျပပြဲ။ ညစဥ္အိပ္မက္ မက္ျခင္း မမက္ျခင္း၊ အိပ္မက္အေဟာ ပါသည့္ အိပ္မက္ မက္ မ မက္၊ ေရရွည္ဆက္ဆံမႈ အတုိင္းအတာ၊ ႏုိင္ငံေရး စီးပြားေရး လူမႈေရး ေထြျပား ေရာယွက္ေနေသာ စိတ္ အစဥ္၊ ရန္ေစာင္မႈ အတုိင္းအတာနဲ႕ ခ်စ္ခင္မႈ အဆုံးသတ္မ်ဥ္းမ်ား။ ႐ုိက္ခတ္ေနေသာ လႈိင္းမ်ားမွ ေဖာက္ထြက္လာသည့္ ယာဥ္သြားလမ္း၊ ယာဥ္အမ်ဳိးအစား၊ ေမာင္းသူ ပါျခင္း မပါျခင္း၊ အၿပံဳးမ်ားရဲ႕ အသုံး၀င္မႈ မွ အသက္၀င္မႈ မ၀င္မႈ၊ ရင္ခုန္မႈ အတုိင္းအတာ၊ အခ်က္အေရအတြက္၊ အရည္အေသြး၊ လြတ္လပ္ မႈနဲ႕ ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းရမ္း၊”
“သူလုိကုိယ္လုိ ခႏၶာတစ္ခု၊ အသက္ရႈပုံမွန္တစ္ခ်က္ မမွန္တစ္ခ်က္။ မြန္းၾကပ္မႈျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြ၊ ရရွိထားတဲ့ ႐ုပ္မ်ား ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းႏုိင္မႈ အတုိင္းအတာ ပ်က္ယြင္းေဖာက္ျပန္မႈ သေဘာတရားနဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနမ်ား၊ ကဗ်ာစာအုပ္မ်ား၊ ကဗ်ာမဟုတ္သည္မ်ား၊ စိတ္နယ္လြန္ျဖစ္ရပ္မ်ား သုိ႕ ေရာက္ရွိေနမႈ၊ စိတ္က်န္းမာေရးေဆး႐ုံ။ အခန္းနံပါတ္ ၇၊ ဆရာ၀န္ ႏွင့္ လူနာ တတန္းစားတည္းျဖစ္မႈ၊ ကုသသူနဲ႕ ကုသခံသူ ဆက္ဆံေရး။ ကုသသူမွ ကုသခံသုိ႕ ေျပာင္းလဲႏႈန္း၊ အတြက္အခ်က္မွားယြင္းမႈ အတိမ္း အေစာင္းမ်ား၊ ကဗ်ာေတြ၊ ကဗ်ာမဟုတ္တာေတြ၊ ကဗ်ာမဟုတ္တဟုတ္ႏွင့္ ကဗ်ာဟုတ္ဟုတ္ေတြ၊
ကီးခ်ိန္းသြားတယ္
အဟမ္း…..အဟမ္း ကဗ်ာရြတ္ပါမယ္ ရြတ္မယ့္ကဗ်ာက ကဗ်ာဆရာေနမ်ဳိးရဲ႕ ကဗ်ာဆရာ ၀ံပုေလြ
“ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ထိေတြ႕သမွ် ကဗ်ာေတြ။ ကဗ်ာေတြထဲက နာက်င္မႈေတြ၊ ေႏြးေထြး လႈိက္ဖုိ႕မႈေတြနဲ႕ ဆုိ႕တက္လာတဲ့စကားလုံးေတြ ေငြသံေၾကးသံမ်ားနဲ႕ ေ၀းရာ ေျပးထြက္ခဲ့တဲ့ ေျခလွမ္းေတြ အနာဂတ္ဖန္တီး ႏုိင္မႈ၊ နစ္ျမဳပ္ေနတဲ့ ေၾကကြဲမႈေတြ၊ ကမၻာတစ္ဖက္မွ ေအာ္သံ ကမၻာတစ္ဖက္မွၾကားလုိက္တယ္ ကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းရာဇ၀င္နဲ႕ ၀မ္းေခါင္းသံ။ ေၾကကြဲလုိက္တာ ေႏြးေထြးလုိက္တာ ရင္းႏွီးလုိက္တာ မုိက္႐ူးရဲဆန္လုိက္တာ၊ ဒါ ကဗ်ာဆရာလား၊ အႏုပညာရဲ႕ ေက်းကၽြန္ေတြ ၀ဋ္နာ ကံနာေတြ”
“ဆာေလာင္မႈရဲ႕ ေအာ္သံေတြနဲ႕ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ႀကိဳးမ်ား ၊ ရစ္ပတ္ထားေသာႀကိဳမ်ား၊ ျမင္ရေသာ ႀကိဳး၊ မျမင္ရေသာႀကိဳးမ်ားရဲ႕ လႈိင္းပမာဏ ေႏွာင္ဖြဲမႈ ခရီးရွည္၊ ဆြဲထားေသာႀကိဳးမ်ား၏ တုပ္ေႏွာင္မႈ တင္းက်ပ္မႈ၊ အသက္႐ႈလမ္းေၾကာင္း၊ သမုိင္းေနာက္ခံ”
“ေျမေခြး၊ ၀ံပုေလြ၊ ပုံျပင္ထဲက စာသားေတြနဲ႕ မွတ္ခ်က္ေတြ ပုံသ႑ာန္ခုိင္ႏႈိင္းမႈနဲ႕ နိမိတ္ျပ နိမိတ္ပုံ အညႊန္းခံ အညႊန္း တုိက္႐ုိက္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံမႈ ကဗ်ာဆရာလွည့္စားထားေသာစာသားမ်ားနဲ႕ ပုံျပင္ထဲမွ အဟန္႕အတားမ်ား၊ ေျမေခြး ၀ံပုေလြ၊ တိရစၦာန္၊ လူ ဆန္ေသာ ေျမေခြ/၀ံပုေလြ၊ ေျမေခြးဆန္ေသာ လူ/ ၀ံပုေလြ၊ ပုံျပင္အေပၚ လုိက္နာမႈ အတုိင္းအတာ ညိႈ႕ယူမႈစြမ္းအားတခ်ဳိ႕နဲ႕ ဖိတ္စင္မႈ တစ္၀က္”
ဆင္ျခင္မႈမ်ားေရာက္ရွိလာေသာအခါ အမုိက္တရားက အၿမိဳက္တရားဘက္သုိ႕ ကူးေျပာင္းသြားႏုိင္တယ္။ ဒါမွ မဟုတ္ အမုိက္တရားမ်ား ထပ္ဆင့္ေလာင္း သန္မာထြားႀကိဳင္းလာေစပါတယ္။
“လူမုိက္…လူလိမၼာ။ မရည္ရြယ္ဘဲ ေရာက္ခဲ့တဲ့ခရီးေတြ။ ေရာက္ခ်င္ေပမယ့္ မေရာက္တဲ့ လမ္းေတြ။ ထိစပ္မိသမွ်ကုိ ေပါင္းဖက္ခဲ့မႈ။ ေပါင္းဖက္ဘူးသမွ် နာက်င္ ခ်ဳိၿမိန္အရသာ၊ ခံစားမႈအာ႐ုံ။ ပါးလႊာမႈ အေျခအေန၊ ႐ုိက္ခတ္မႈနဲ႕ လြန္းထုိးေ႐ြ႕လ်ားသြားလာမႈ ရွိ/မရွိ၊ ျမင္ရေသာလမ္းမ်ား မျမင္ရေသာလမ္းမ်ားမွ မိတ္ေဆြမ်ား ရန္သူမ်ား၊ မိတ္ေဆြျဖစ္ႏုိင္မႈ နဲ႕ မိတ္ဖြဲမႈ အတုိင္းအတာ။ ရန္သူျဖစ္ႏုိင္မႈ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ျဖစ္ႏုိင္ေခ် စံႏႈန္း၊ ရန္သူမ်ားမွ မိတ္ေဆြ၊ မိတ္ေဆြမ်ားမွ ရန္သူ။ အလုံးစုံေလးစားမႈႏွင့္ အေပါင္းအပါ၊ သည္းခံႏုိင္မႈမွ ျမင့္တက္မႈ၊ ပြင့္လင္းမႈမွ ပြင့္ထြက္မႈ ယုံၾကည္ရသည့္ မ်က္လွည့္ျပပြဲ။ ညစဥ္အိပ္မက္ မက္ျခင္း မမက္ျခင္း၊ အိပ္မက္အေဟာ ပါသည့္ အိပ္မက္ မက္ မ မက္၊ ေရရွည္ဆက္ဆံမႈ အတုိင္းအတာ၊ ႏုိင္ငံေရး စီးပြားေရး လူမႈေရး ေထြျပား ေရာယွက္ေနေသာ စိတ္ အစဥ္၊ ရန္ေစာင္မႈ အတုိင္းအတာနဲ႕ ခ်စ္ခင္မႈ အဆုံးသတ္မ်ဥ္းမ်ား။ ႐ုိက္ခတ္ေနေသာ လႈိင္းမ်ားမွ ေဖာက္ထြက္လာသည့္ ယာဥ္သြားလမ္း၊ ယာဥ္အမ်ဳိးအစား၊ ေမာင္းသူ ပါျခင္း မပါျခင္း၊ အၿပံဳးမ်ားရဲ႕ အသုံး၀င္မႈ မွ အသက္၀င္မႈ မ၀င္မႈ၊ ရင္ခုန္မႈ အတုိင္းအတာ၊ အခ်က္အေရအတြက္၊ အရည္အေသြး၊ လြတ္လပ္ မႈနဲ႕ ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းရမ္း၊”
“သူလုိကုိယ္လုိ ခႏၶာတစ္ခု၊ အသက္ရႈပုံမွန္တစ္ခ်က္ မမွန္တစ္ခ်က္။ မြန္းၾကပ္မႈျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြ၊ ရရွိထားတဲ့ ႐ုပ္မ်ား ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းႏုိင္မႈ အတုိင္းအတာ ပ်က္ယြင္းေဖာက္ျပန္မႈ သေဘာတရားနဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနမ်ား၊ ကဗ်ာစာအုပ္မ်ား၊ ကဗ်ာမဟုတ္သည္မ်ား၊ စိတ္နယ္လြန္ျဖစ္ရပ္မ်ား သုိ႕ ေရာက္ရွိေနမႈ၊ စိတ္က်န္းမာေရးေဆး႐ုံ။ အခန္းနံပါတ္ ၇၊ ဆရာ၀န္ ႏွင့္ လူနာ တတန္းစားတည္းျဖစ္မႈ၊ ကုသသူနဲ႕ ကုသခံသူ ဆက္ဆံေရး။ ကုသသူမွ ကုသခံသုိ႕ ေျပာင္းလဲႏႈန္း၊ အတြက္အခ်က္မွားယြင္းမႈ အတိမ္း အေစာင္းမ်ား၊ ကဗ်ာေတြ၊ ကဗ်ာမဟုတ္တာေတြ၊ ကဗ်ာမဟုတ္တဟုတ္ႏွင့္ ကဗ်ာဟုတ္ဟုတ္ေတြ၊
ကီးခ်ိန္းသြားတယ္
အဟမ္း…..အဟမ္း ကဗ်ာရြတ္ပါမယ္ ရြတ္မယ့္ကဗ်ာက ကဗ်ာဆရာေနမ်ဳိးရဲ႕ ကဗ်ာဆရာ ၀ံပုေလြ
ကဗ်ာဆရာ၀ံပုေလြ
တခါတုန္းက ၀ံပုေလြတစ္ေကာင္
ရွိတယ္
တစ္ေန႕မွာ သူဟာ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္စြာနဲ႕
လမ္းေလွ်ာက္လာသတဲ့
တုိက္ဆုိင္စြာပဲ
အဲဒီေန႕၊ အဲဒီအခ်ိန္၊ အဲဒီေနရာမွာ ယုန္ျဖဴမေလးတစ္ေကာင္ကုိ
သူေတြ႕သတဲ့ေလ
ယုန္ေတြဟာ ၀ံပုေလြရဲ႕အစာလုိ႕
သူ ဟုိးတုန္းကတည္းက သိထားခဲ့ၿပီးသားပါ
ဒါေၾကာင့္ သူ႕အေနနဲ႕ ယုန္ျဖဴမေလးကုိ
လွစ္ခနဲ ခုန္အုပ္လုိက္ယုံပဲမဟုတ္လား
မဟုတ္ေသးဘူး
သူေျခေထာက္တစ္ဖက္က နာေနတယ္
ဒဏ္ရာရထားတဲ့ေျခေထာက္တစ္ဖက္က နာေနေတာ့
ယုန္တစ္ေကာင္ကုိ မိေအာင္ခုန္အုပ္လုိက္ဖုိ႕ဆုိတာ
ခုေလာေလာဆယ္ မျဖစ္ႏုိင္ေသးဘူးေပါ့
ဒါေပမယ့္ သူဟာ ၀ံပုေလြတစ္ေကာင္ပါ
‘ ေကာင္းေသာနံနက္ခင္းပါ’
သူက ယုန္ျဖဴမေလးကုိ အဲသလုိႏႈတ္ဆက္
ေထာ့နဲ႕ေထာ့နဲ႕ နဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္လာသတဲ့
ယုန္ျဖဴမေလးက တုိးတက္ေခတ္မီတဲ့သေဘာထားရွိသူ
ကဗ်ာစာေပ အႏုပညာလုိက္စားသူဆုိပဲ
ေတာတြင္းဥပေဒသမွာလည္း ခၽြင္းခ်က္ေတာ့ရွိႏုိင္တာပဲလုိ႕ သူယုံသတဲ့
သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ဟာ
မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ စကားစျမည္ေျပာဆုိၾက
ၿပီးေတာ့ ရင္းႏွီးသြားၾကတယ္ထင္ပါရဲ႕
ခြဲခြာၾကခါနီးမွာ
‘မင္းအတြက္ ကဗ်ာေတြ ငါေရးခဲ့မယ္’
၀ံပုေလြကေျပာရဲ႕
အဲဒီညကစၿပီး ၀ံပုေလြဟာ
ကဗ်ာေတြေရးေလေတာ့တယ္
သူ႕ကဗ်ာေတြထဲမွာ
စမ္းေခ်ာင္းကေလးစီးေနတာပါရဲ႕
စီးေနတဲ့စမ္းေခ်ာင္းထဲမွာ
ငါးကေလးေတြ ကူးခပ္ေနတာလည္းပါရဲ႕
ညညဆုိ မုိးေပၚမွာ
ဒိန္ခဲနဲ႕တူတဲ့ လမင္းႀကီးေပၚထြက္လာေၾကာင္းလည္းပါရဲ႕
သစ္႐ြက္ေတြၾကားမွာ
ေလဟာ မရပ္မနားတုိးေ၀ွ႕သြားေနေၾကာင္းလည္းပါရဲ႕
ေျမႀကီးထဲက
မျမင္ရတဲ့ ပုိးေကာင္ေလးေတြ တစီစီေအာ္ေနတဲ့အေၾကာင္းေတာင္ပါေသးသတဲ့
ကဗ်ာေတြေရးၿပီးသြားတဲ့အခါ
၀ံပုေလြဟာ စာတုိက္ကေန ယုန္ျဖဴမေလးဆီပုိ႕လုိက္ေတာ့တယ္
သူ႕ဆီကုိလာလည္ဖုိ႕အေၾကာင္းလည္း စာထဲမွာထည့္ေရးကာ
ဖိတ္မႏၱကျပဳလုိက္တယ္
အဲဒီမနက္မွာ
သူ႕အခန္းထဲက အ႐ုိးေတြကုိလွဲက်င္း
သူ႕ေျခေထာက္က ဒဏ္ရာကုိလည္း ျမန္ျမန္ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ကုသတဲ့
တစ္ေန႕မွာေတာ့ ယုန္ျဖဴမေလးေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ
၀ံပုေလြေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အတုိင္း ယုန္ျဖဴမေလး
သူ႕အိမ္ဆီေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ
၀ံပုေလြဟာ တံခါးကုိ ‘ဂ်ဳိင္း’ ခနဲပိတ္လုိက္တယ္
ၿပီးေတာ့ ဂလန္႕ခ်လုိက္တယ္
သူ႕သြားေတြကုိတတ္ႏုိင္သမွ် မေပၚေအာင္ဖုံးၿပီး
‘ထုိင္ပါ’လုိ႕ ယုန္ျဖဴမေလးကုိ ဖိတ္ေခၚလုိက္တယ္
သူ႕ေျခေထာက္က ဒဏ္ရာေပ်ာက္ကင္းေနပါၿပီ
အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူဟာ ေလရဲ႕လ်င္ျမန္ျခင္းမ်ဳိးနဲ႕
တစ္ဟုန္ထုိးေရြ႕လ်ားႏုိင္စြမ္းရွိေနပါၿပီ။
ယုန္ျဖဴမေလးဟာ ၀ံပုေလြရဲ႕စားပြဲမွာ ၀င္ထုိင္လုိက္တယ္
ၿပီးေတာ့ ‘ ရွင္ဟာ သိပ္ေတာ္တဲ့ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ပဲ’ လုိ႕
ေျပာလုိက္တယ္
‘င့ါကဗ်ာထဲမွာ ေျမႀကီးထဲက ပုိးေကာင္ေလးေတြေအာ္တဲ့အေၾကာင္း
ပါတယ္။ သူတုိ႕ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလုိေအာ္ေနတာလုိ႕ထင္သလဲ’ တဲ့
ေမးလုိက္ျပန္တယ္။
‘ စမ္းေခ်ာင္းထဲကငါးကေလးေတြ ေႏြရာသီေရာက္ရင္
ဘယ္ကုိသြားၾကသလဲ ေျပာစမ္းပါဦး’ တဲ့
‘ဒိန္ခဲနဲ႕တူတဲ့လမင္းႀကီးကုိၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မငုိမိတယ္’ တဲ့
သူ႕စကားသံေတြဆုံးေတာ့
၀ံပုေလြဟာ အံ့ဖြယ္ၿငိမ္သက္သြားတယ္
အသက္ကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းရွဴသြင္းလုိက္ၿပီး
‘ ယုန္ျဖဴမေလးေရ . . .မင္းကုိ ငါကုိက္စားမွာ မစုိးရိမ္ဘူးလား’
လုိ႕ ေမးလုိက္သတဲ့
‘ ရွင္ ကၽြန္မကုိ ကုိက္စားခ်င္ရင္ ခုပဲ ကုိက္စားလုိက္ပါ
ဒါေပမယ့္ ဒီလုိကဗ်ာေတြကုိေတာ့ ဆက္ၿပီးေရးသြားပါ’ လုိ႕
ယုန္ျဖဴမေလးကျပန္ေျပာလုိက္သတဲ့
အဲဒီေနာက္ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္
တီးတုိးစကားေတြဆုိၾကတယ္
မွတ္မိသေလာက္ကေတာ့
‘ရွင္ ကၽြန္မကုိလက္ထပ္ႏုိင္မလား’ ဆိုတဲ့ ယုန္ျဖဴမေလးရဲ႕စကားသံပါပဲ
ဒီအျဖစ္အပ်က္ဟာ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ အမွန္တကယ္
ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္
(အခုေရးထားတဲ့စာကုိဖတ္ၿပီး အျခားေသာ၀ံပုေလြေတြက ဘီယာေသာက္ရင္း ဟားၾကသတဲ့)
ၾကာခဲ့ေပါ့ . . .။
ကဗ်ာဆရာ၀ံပုေလြဟာ ယုန္ျဖဴမေလးကုိ ျဖဴျဖဴစင္စင္
ခ်စ္ခင္ေစာင့္ေရွာက္သြားေၾကာင္းနဲ႕ အဆုံးသတ္လုိက္ပါတယ္။ ။
ေနမ်ဳိး
ျဖစ္ခ်င္ေနတာမရွိ က်ရာအတုိင္း ေရြ႕လ်ားသြားရုံသာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဟာသမ်ားနဲ႕ လူျဖစ္ရတာေကာင္းပါတယ္။
သနားတယ္ဆုိတာထက္ ၀ုိင္း၀န္းနာက်င္မိတယ္…ခံစားမိတယ္…ကဗ်ာဆရာဆုိတာ ေတာက္ေလာင္လြယ္တဲ့ သတၱ၀ါ။ ဇာမဏီငွက္လုိ မီးကုိစားၿပီး ျပန္ေမြးဖြားေနရတာ။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာပါပဲ။ ေက်ေက်နပ္နပ္ ေနရဲသလုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ေသရဲဖုိ႕ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနသူ။
ထိစပ္သမွ်အကုိင္းအခက္မ်ားရဲ႕ ပြတ္တိုက္သံၾကားမွာ ေၾကမြခဲ့ဘူးတဲ့သစ္ရြက္ေတြ၊ ရြက္ေျခာက္ေႂကြသံအဆုံး နဲ႕ အစမွာ ဘ၀ဆုိတာ ျဖစ္တည္ခဲ့သမွ်….အားလုံးဟာ…..လြမ္းစရာ။ နာက်င္စရာ၊ ၾကင္နာမႈေတြ၊ ေမတၱာေတြ ေဒါသေတြ ပမာဏအေလ်ာက္ လြမ္းေလာက္စရာ။ ဒီဘ၀ဒီမွ်မွာ ရန္သူမ်ား မိတ္ေဆြမ်ား ကံၾကမၼာလွည့္ဘီး တစ္ခ်က္အလွည့္ ေျပာင္းျပန္အေနထားနဲ႕ ထိစပ္ခဲ့ၾကမယ္ဆုိရင္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ခ်င္စရာ။
ေခါင္းစဥ္တစ္ခုက ေမ့ေလ်ာ့ပစ္ေနတာ အတင္းလုပ္ယူထားတဲ့ အရာမ်ားထက္ ပင္မွည့္သီးေတြ ပုိခ်ဳိတယ္။ နာက်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မနာက်င္သည္ျဖစ္ေစ။ မေမ့ေလ်ာ့ ခ်စ္ခင္စြာ ဖက္တြယ္ထားပါရေစ။ ေခါင္းစဥ္တစ္ခု အားေလ်ာ့သြားရင္ ေခါင္းကုိ စင္တစ္ခုအျဖစ္ လွည္းက်ဳိးထမ္းပစ္မယ္။
အခါးမႀကိဳက္ အခ်ဳိႀကိဳက္သည္။ ေလာကပါလတရားအား ေစာင့္ေရွာက္ပါသည္. . .အရွင္
အထင္ႀကီး အထင္ေသး ခ်ီးက်ဴး ရႈတ္ခ် စကားလုံးမ်ားရဲ႕ တန္ဖုိး၊ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိး စိတ္ေစရာ စကားမ်ား ေ၀းရာ မေရာက္ေသးသမွ်. . .ဘုံလုံတစ္လွည့္ ငါးပ်ံတစ္လွည့္၊ရန္သူတစ္လွည့္ မိတ္ေဆြတစ္လွည့္၊ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း၊ စိတ္ပ်က္ျခင္း၊ စြဲလန္းျခင္း၊ ဆႏၵရွိျခင္း/မရွိျခင္း၊ အာသီသမ်ားႏွင့္ အာသာေျပမႈ၊ အာသာေျဖမႈ အဆုံး၊လုိအပ္ေနေသာအခါ ေတာင္းေသာဆုမ်ား စိတ္နယ္လြန္ျဖစ္ရပ္မ်ား နယ္နိမိတ္၌ ႀကိဳးဆြဲခ်ခဲ့ပါသည္။
ဒီေနရာမွာ
ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ
((((((((((((((((((((ငါ)))))))))))))))))))))))))))))))))))
((((((((((((((((((((ငါ))))))))))))))))))))))))))))))))))
ေရးခ်င္လုိ႕ ေရးတာ။ ။
တခါတုန္းက ၀ံပုေလြတစ္ေကာင္
ရွိတယ္
တစ္ေန႕မွာ သူဟာ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္စြာနဲ႕
လမ္းေလွ်ာက္လာသတဲ့
တုိက္ဆုိင္စြာပဲ
အဲဒီေန႕၊ အဲဒီအခ်ိန္၊ အဲဒီေနရာမွာ ယုန္ျဖဴမေလးတစ္ေကာင္ကုိ
သူေတြ႕သတဲ့ေလ
ယုန္ေတြဟာ ၀ံပုေလြရဲ႕အစာလုိ႕
သူ ဟုိးတုန္းကတည္းက သိထားခဲ့ၿပီးသားပါ
ဒါေၾကာင့္ သူ႕အေနနဲ႕ ယုန္ျဖဴမေလးကုိ
လွစ္ခနဲ ခုန္အုပ္လုိက္ယုံပဲမဟုတ္လား
မဟုတ္ေသးဘူး
သူေျခေထာက္တစ္ဖက္က နာေနတယ္
ဒဏ္ရာရထားတဲ့ေျခေထာက္တစ္ဖက္က နာေနေတာ့
ယုန္တစ္ေကာင္ကုိ မိေအာင္ခုန္အုပ္လုိက္ဖုိ႕ဆုိတာ
ခုေလာေလာဆယ္ မျဖစ္ႏုိင္ေသးဘူးေပါ့
ဒါေပမယ့္ သူဟာ ၀ံပုေလြတစ္ေကာင္ပါ
‘ ေကာင္းေသာနံနက္ခင္းပါ’
သူက ယုန္ျဖဴမေလးကုိ အဲသလုိႏႈတ္ဆက္
ေထာ့နဲ႕ေထာ့နဲ႕ နဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္လာသတဲ့
ယုန္ျဖဴမေလးက တုိးတက္ေခတ္မီတဲ့သေဘာထားရွိသူ
ကဗ်ာစာေပ အႏုပညာလုိက္စားသူဆုိပဲ
ေတာတြင္းဥပေဒသမွာလည္း ခၽြင္းခ်က္ေတာ့ရွိႏုိင္တာပဲလုိ႕ သူယုံသတဲ့
သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ဟာ
မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ စကားစျမည္ေျပာဆုိၾက
ၿပီးေတာ့ ရင္းႏွီးသြားၾကတယ္ထင္ပါရဲ႕
ခြဲခြာၾကခါနီးမွာ
‘မင္းအတြက္ ကဗ်ာေတြ ငါေရးခဲ့မယ္’
၀ံပုေလြကေျပာရဲ႕
အဲဒီညကစၿပီး ၀ံပုေလြဟာ
ကဗ်ာေတြေရးေလေတာ့တယ္
သူ႕ကဗ်ာေတြထဲမွာ
စမ္းေခ်ာင္းကေလးစီးေနတာပါရဲ႕
စီးေနတဲ့စမ္းေခ်ာင္းထဲမွာ
ငါးကေလးေတြ ကူးခပ္ေနတာလည္းပါရဲ႕
ညညဆုိ မုိးေပၚမွာ
ဒိန္ခဲနဲ႕တူတဲ့ လမင္းႀကီးေပၚထြက္လာေၾကာင္းလည္းပါရဲ႕
သစ္႐ြက္ေတြၾကားမွာ
ေလဟာ မရပ္မနားတုိးေ၀ွ႕သြားေနေၾကာင္းလည္းပါရဲ႕
ေျမႀကီးထဲက
မျမင္ရတဲ့ ပုိးေကာင္ေလးေတြ တစီစီေအာ္ေနတဲ့အေၾကာင္းေတာင္ပါေသးသတဲ့
ကဗ်ာေတြေရးၿပီးသြားတဲ့အခါ
၀ံပုေလြဟာ စာတုိက္ကေန ယုန္ျဖဴမေလးဆီပုိ႕လုိက္ေတာ့တယ္
သူ႕ဆီကုိလာလည္ဖုိ႕အေၾကာင္းလည္း စာထဲမွာထည့္ေရးကာ
ဖိတ္မႏၱကျပဳလုိက္တယ္
အဲဒီမနက္မွာ
သူ႕အခန္းထဲက အ႐ုိးေတြကုိလွဲက်င္း
သူ႕ေျခေထာက္က ဒဏ္ရာကုိလည္း ျမန္ျမန္ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ကုသတဲ့
တစ္ေန႕မွာေတာ့ ယုန္ျဖဴမေလးေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ
၀ံပုေလြေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အတုိင္း ယုန္ျဖဴမေလး
သူ႕အိမ္ဆီေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ
၀ံပုေလြဟာ တံခါးကုိ ‘ဂ်ဳိင္း’ ခနဲပိတ္လုိက္တယ္
ၿပီးေတာ့ ဂလန္႕ခ်လုိက္တယ္
သူ႕သြားေတြကုိတတ္ႏုိင္သမွ် မေပၚေအာင္ဖုံးၿပီး
‘ထုိင္ပါ’လုိ႕ ယုန္ျဖဴမေလးကုိ ဖိတ္ေခၚလုိက္တယ္
သူ႕ေျခေထာက္က ဒဏ္ရာေပ်ာက္ကင္းေနပါၿပီ
အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူဟာ ေလရဲ႕လ်င္ျမန္ျခင္းမ်ဳိးနဲ႕
တစ္ဟုန္ထုိးေရြ႕လ်ားႏုိင္စြမ္းရွိေနပါၿပီ။
ယုန္ျဖဴမေလးဟာ ၀ံပုေလြရဲ႕စားပြဲမွာ ၀င္ထုိင္လုိက္တယ္
ၿပီးေတာ့ ‘ ရွင္ဟာ သိပ္ေတာ္တဲ့ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ပဲ’ လုိ႕
ေျပာလုိက္တယ္
‘င့ါကဗ်ာထဲမွာ ေျမႀကီးထဲက ပုိးေကာင္ေလးေတြေအာ္တဲ့အေၾကာင္း
ပါတယ္။ သူတုိ႕ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလုိေအာ္ေနတာလုိ႕ထင္သလဲ’ တဲ့
ေမးလုိက္ျပန္တယ္။
‘ စမ္းေခ်ာင္းထဲကငါးကေလးေတြ ေႏြရာသီေရာက္ရင္
ဘယ္ကုိသြားၾကသလဲ ေျပာစမ္းပါဦး’ တဲ့
‘ဒိန္ခဲနဲ႕တူတဲ့လမင္းႀကီးကုိၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မငုိမိတယ္’ တဲ့
သူ႕စကားသံေတြဆုံးေတာ့
၀ံပုေလြဟာ အံ့ဖြယ္ၿငိမ္သက္သြားတယ္
အသက္ကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းရွဴသြင္းလုိက္ၿပီး
‘ ယုန္ျဖဴမေလးေရ . . .မင္းကုိ ငါကုိက္စားမွာ မစုိးရိမ္ဘူးလား’
လုိ႕ ေမးလုိက္သတဲ့
‘ ရွင္ ကၽြန္မကုိ ကုိက္စားခ်င္ရင္ ခုပဲ ကုိက္စားလုိက္ပါ
ဒါေပမယ့္ ဒီလုိကဗ်ာေတြကုိေတာ့ ဆက္ၿပီးေရးသြားပါ’ လုိ႕
ယုန္ျဖဴမေလးကျပန္ေျပာလုိက္သတဲ့
အဲဒီေနာက္ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္
တီးတုိးစကားေတြဆုိၾကတယ္
မွတ္မိသေလာက္ကေတာ့
‘ရွင္ ကၽြန္မကုိလက္ထပ္ႏုိင္မလား’ ဆိုတဲ့ ယုန္ျဖဴမေလးရဲ႕စကားသံပါပဲ
ဒီအျဖစ္အပ်က္ဟာ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ အမွန္တကယ္
ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္
(အခုေရးထားတဲ့စာကုိဖတ္ၿပီး အျခားေသာ၀ံပုေလြေတြက ဘီယာေသာက္ရင္း ဟားၾကသတဲ့)
ၾကာခဲ့ေပါ့ . . .။
ကဗ်ာဆရာ၀ံပုေလြဟာ ယုန္ျဖဴမေလးကုိ ျဖဴျဖဴစင္စင္
ခ်စ္ခင္ေစာင့္ေရွာက္သြားေၾကာင္းနဲ႕ အဆုံးသတ္လုိက္ပါတယ္။ ။
ေနမ်ဳိး
ျဖစ္ခ်င္ေနတာမရွိ က်ရာအတုိင္း ေရြ႕လ်ားသြားရုံသာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဟာသမ်ားနဲ႕ လူျဖစ္ရတာေကာင္းပါတယ္။
သနားတယ္ဆုိတာထက္ ၀ုိင္း၀န္းနာက်င္မိတယ္…ခံစားမိတယ္…ကဗ်ာဆရာဆုိတာ ေတာက္ေလာင္လြယ္တဲ့ သတၱ၀ါ။ ဇာမဏီငွက္လုိ မီးကုိစားၿပီး ျပန္ေမြးဖြားေနရတာ။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာပါပဲ။ ေက်ေက်နပ္နပ္ ေနရဲသလုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ေသရဲဖုိ႕ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနသူ။
ထိစပ္သမွ်အကုိင္းအခက္မ်ားရဲ႕ ပြတ္တိုက္သံၾကားမွာ ေၾကမြခဲ့ဘူးတဲ့သစ္ရြက္ေတြ၊ ရြက္ေျခာက္ေႂကြသံအဆုံး နဲ႕ အစမွာ ဘ၀ဆုိတာ ျဖစ္တည္ခဲ့သမွ်….အားလုံးဟာ…..လြမ္းစရာ။ နာက်င္စရာ၊ ၾကင္နာမႈေတြ၊ ေမတၱာေတြ ေဒါသေတြ ပမာဏအေလ်ာက္ လြမ္းေလာက္စရာ။ ဒီဘ၀ဒီမွ်မွာ ရန္သူမ်ား မိတ္ေဆြမ်ား ကံၾကမၼာလွည့္ဘီး တစ္ခ်က္အလွည့္ ေျပာင္းျပန္အေနထားနဲ႕ ထိစပ္ခဲ့ၾကမယ္ဆုိရင္ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ခ်င္စရာ။
ေခါင္းစဥ္တစ္ခုက ေမ့ေလ်ာ့ပစ္ေနတာ အတင္းလုပ္ယူထားတဲ့ အရာမ်ားထက္ ပင္မွည့္သီးေတြ ပုိခ်ဳိတယ္။ နာက်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မနာက်င္သည္ျဖစ္ေစ။ မေမ့ေလ်ာ့ ခ်စ္ခင္စြာ ဖက္တြယ္ထားပါရေစ။ ေခါင္းစဥ္တစ္ခု အားေလ်ာ့သြားရင္ ေခါင္းကုိ စင္တစ္ခုအျဖစ္ လွည္းက်ဳိးထမ္းပစ္မယ္။
အခါးမႀကိဳက္ အခ်ဳိႀကိဳက္သည္။ ေလာကပါလတရားအား ေစာင့္ေရွာက္ပါသည္. . .အရွင္
အထင္ႀကီး အထင္ေသး ခ်ီးက်ဴး ရႈတ္ခ် စကားလုံးမ်ားရဲ႕ တန္ဖုိး၊ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိး စိတ္ေစရာ စကားမ်ား ေ၀းရာ မေရာက္ေသးသမွ်. . .ဘုံလုံတစ္လွည့္ ငါးပ်ံတစ္လွည့္၊ရန္သူတစ္လွည့္ မိတ္ေဆြတစ္လွည့္၊ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း၊ စိတ္ပ်က္ျခင္း၊ စြဲလန္းျခင္း၊ ဆႏၵရွိျခင္း/မရွိျခင္း၊ အာသီသမ်ားႏွင့္ အာသာေျပမႈ၊ အာသာေျဖမႈ အဆုံး၊လုိအပ္ေနေသာအခါ ေတာင္းေသာဆုမ်ား စိတ္နယ္လြန္ျဖစ္ရပ္မ်ား နယ္နိမိတ္၌ ႀကိဳးဆြဲခ်ခဲ့ပါသည္။
ဒီေနရာမွာ
ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ ငါ
((((((((((((((((((((ငါ)))))))))))))))))))))))))))))))))))
((((((((((((((((((((ငါ))))))))))))))))))))))))))))))))))
ေရးခ်င္လုိ႕ ေရးတာ။ ။
ပ်ံ႕ လြင့္ေသာေတးႏွင့္ ဧကစာရီ မွ
2 comments:
အရမ္းျမင့္သြားၿပီလိုက္မမီွေတာ့ဘူး
နားမလည္ေတာ့ဘူး..:P
ကဗ်ာဆရာ၀ံပုေလြေလးကေကာင္းလိုက္တာေနာ္
သေဘာေပါက္ပါၿပီအဲဒါေလးကို.....:)
Post a Comment