ပ်ဥ္းမငုတ္တုိ မဟုတ္ေတာ့ဘူး

ပ်ဥ္းမငုတ္တုိ မဟုတ္ေတာ့ဘူး . . .
အတိတ္က နဳညႊန္႕ ဖူးေဝ တာေတြဆီ
ေမွ်ာ္ မွန္း ျပန္တမ္းမိလည္း ဝမ္းမသာနိဳင္
လက္ေတြ႕ ပစၥဳပၸန္ ရွင္သန္မွဳမွာက
ျပတ္ရွ ေသြ႕အက္ ဟက္တပ္ ဒဏ္ရာေတြနဲ႕
တစ္ရက္ၿပီး တစ္ရက္ နက္နက္ ဝင္ လာခဲ့ရၿပီ . . .။

စုိစိမ့္ အသက္ ေရဓာတ္ကလဲ ခမ္းေျခာက္
အဆီ အႏွစ္ ေျမၾသဇာ ဆုိတာလဲ ဆံုးရွဳံး
စိမ္းလန္း သက္ဝင္ဖုိ႔ အလက္အခက္ ေဝစာဖုိ႕
မတတ္သာေတာ့တာ ဘာဆန္းလုိ႔လဲ။

မိခင္ေျမထုၾကီး ကမၻာ ေျမၾကီး . . .ခင္ဗ်ား
လံုးတယ္လုိ႔ က်ဳပ္သတ္မွတ္တယ္ဆုိတာ
က်ဳပ္ေျခ ေခ်ာ္ က်ဖုိ႔ အတြက္ ခံယူလုိက္တာပါ . . .
ရပါတယ္ . .ခင္ဗ်ား . .ျပားၾကည့္ေတာ့လဲ
က်ဳပ္ခမ်ာ ပဲ့ မထြက္နိဳင္ေတာင္
ပိ ဝင္ နစ္ျမဳပ္ သြားမွာပါ . . . . .


က်ဳပ္ကုိ ျမင္ကြင္းေပၚ မတင္ၾကပါနဲ႕
ညစ္ညစ္ေထး မြဲမြဲေျခာက္
ပုိး ေပါက္ရာ ဗလပြ
ပုိး စာမွဳန္႔ ဖြာတရာ က်ဲ
ေခတ္ အဆက္ဆက္ အႏွစ္ႏွစ္ အလလ က
စုပ္ရာ ထုတ္ရာ ခုတ္ရာ ရွရာ
တြန္းရာ တုိက္ရာ ပြန္းရာ ပဲ့ရာ
လွဳပ္ရာ ႏွဲ႕ရာ . . . . . .
ဒဏ္ရာ အထပ္ထပ္ နဲ႕ ျမင္မေကာင္းေတာ့လုိ႔ပါ။

က်ဳပ္ နိဂုမ္းလမ္းက သာေနပါတယ္
အလင္းေတြ ဆိတ္သုဥ္း
အပိန္း ပိတ္ဆံုး အေမွာင္
နက္ရွိဳင္း တဲ့ ကမ္းပါး ျပတ္
အဆံုး မထင္နိဳင္တဲ့ နစ္ဝင္ျခင္း
လက္ငင္း မ်ိဳးျပဳန္း လု လု . . . . ။

တကယ္ပါ
ဒါ ပ်ဥ္းမ ငုတ္တုိ မဟုတ္လုိ႔ပါ။