ေတာင္ပူစာ

ဓာတ္ျပဳပံုမွာ
ေနေရာင္ျခည္ကို မစို႔မပို႔ေလး မွ်င္းေသာက္႐ံုနဲ႔
တစ္ကိုယ္လံုး ေ႐ႊခ်ႏိုင္သူ။

ခမ်ာ
အၿမဲစိမ္းေတာႀကီးေဘးမွာထားၿပီး ႏြမ္းပါး႐ွာရဲ႕
ေမ႔ေလာက္ၿပီဆိုေတာ႔မွ
အပင္ငယ္ေလးေတြ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ အေဖာ္ျပဳလာ
တစ္ေလွ်ာက္လံုးအထီးက်န္ခဲ႔သူမို႔
ေယာင္ေယာင္ေလး အဖက္လုပ္ခံရတာကိုပဲ
သူ႔မွာ ေပ်ာ္မဆံုးျဖစ္မိတာ။

ညိမ္းညိဳ

အခု ေကာ္ပီ ကူးတဲ့ ကဗ်ာ ဆရာရဲ႕ ေနရာကုိ အေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရာက္ျဖစ္ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ၾကဳိက္လြန္းလုိ႔ ကူးတင္လုိက္တာလုိ႔ ေျပာပါရေစ။
ျမန္မာျပည္မွာ ကတည္းက မဂၢဇင္းထဲ ပါတုိင္း မၾကဳိက္ပါဘူး ။ေျပာရရင္ ကဗ်ာ ဆိုတာ အၾကဳိက္ေတြ႕ စရာ ရွိမွ ၾကဳိက္တာ ပါ (ဝါ-တစ္နည္းကား ) ဆုိရင္ေတာ့ .....ခံစားမွဳေလးေတြ တုိက္ဆုိင္မွ ၾကဳိက္တတ္ပါတယ္ ။ကုိညိမ္းညဳိရဲ႕ ကဗ်ာေတြက စမၸနံ႔ သင္းတာ ေတာနံ႔ သင္းတာေလးေတြကုိ ၾကဳိက္မိတာပါ။ဒါေၾကာင့္ကူးတယ္ေပါ့ဗ်ာ။