ၾကိဳးမဲ႔ေအာက္စီဂ်င္

မစိမ္းတစိမ္းစကားလံုးေတြ

ရွတတရင္ခုန္သံနဲ႔

ႏို၀င္ဘာေပၚေမ်ာလြင္႔ခဲ႔တဲ႔ရနံ႔တခ်ိဳ႔

ရင္ထဲမွာအစီအစဥ္မက်၀င္လာ

ျမင္းရိုင္းေတြလို ကဆုန္ေပါက္ေနျပန္ျပီ။

ေနရီရီသူ႔မ်က္၀န္းတစ္စံုက

အာရံုဦးတစ္ခုမွာ အမွတ္တရအျဖစ္ဆံုးပံုျပင္..။

အဲဒီမနက္ခင္းကပဲ

ရာသီေလကိုေလာင္ကၽြမ္းေစ ေအးျမေစနဲ႔

အစိုးမရခိုင္းခဲ႔တာ။

ေမွာင္ရီေပမဲ႔ လင္းလက္ခဲ႔တယ္

အျပံဳးတစ္ခုကထြန္းညွိေပးခဲ႔တဲ႔မ်က္ႏွာစာ

ဘာလို႔စိုက္ၾကည္႔ခဲ႔လဲ နို၀င္ဘာရယ္

လြယ္လြယ္လက္နက္ခ်ေစခဲ႔တဲ႔ဗ်ဴဟာကို

ဦးညႊတ္ပါတယ္။

ေလာေလာဆယ္ေတာ႔

လက္ဖ၀ါးေအးစက္စက္ေတြနဲ႔ အိပ္မက္လို႔

ႏို၀င္ဘာက ထိုင္းမိ႕႕ႈင္းခ်ည္႔နဲ႔ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းမွာ…။

ရင္ထဲကသစ္ပင္က အျပာ

မိုက္လို႔မညာခဲ႔မိတဲ႔ရင္ခုန္သံကိုပဲအားနာတယ္။

တစ္ခါတေလေတာ႔

ၾကာေလနစ္၀င္ေလေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုမွာ

ဘ၀ကိုအေရးမၾကီးသလိိုဖြဲ႔ဆိုရင္း

ရွင္သန္ေနခဲ႔တာအမွန္ပါနို၀င္ဘာ။

အဲဒၤီဘ၀ထဲမွာ

ပါ၀င္ပစၥည္းေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားလဲ

ဘာေတြရင္းႏွီးရဦးမွာလဲ

မသိတာေတြသိပ္မ်ားေနတဲ႔ဘ၀

ပံုစံခြက္တစ္ခုထဲကေန

လြမ္းေနမိတဲ႔ညေနရီ။

အတိတ္နဲ႔ပစၥဳပၸန္က ၂၄ နာရီခ်ိတ္ဆက္ရင္း

အနာဂတ္ကိုပါယွဥ္ျပိဳင္ရေသး။

ထားပါေလ

ဇန္န၀ါရီေတြေဖေဖာ္၀ါရီေတြ

စိတ္ကူးယဥ္လြန္းတယ္ပဲဆိုဆို

အိမ္နိမ္႔စံစကားလံုးေတြနဲ႔

နတ္သမီးအိပ္မက္ဆိုတာလည္းဖန္တီးေပးခ်င္တုန္း။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္

အဲဒီေန႔ရဲ႔သက္၀င္လင္းလက္မႈက

လမ္းေပၚမက်န္ခဲ႔ဘူး။

နီယြန္ရနံ႔ျပင္းျပင္းဖိတ္စင္လို႔

ညေနခင္းတစ္ခုနဲ႔ေ၀႔၀ဲႏႈတ္ဆိတ္

ရိုးရိုးေလးပဲ

လက္ျပႏႈတ္ဆက္ခဲ႔တဲ႔ညေန။ ။

(လရိပ္ျပာ)
အေဟာင္းမ်ားနဲ႔ အသစ္မ်ား