မွဳိင္းမ်ား

မွဳိင္းမ်ား မွဳိင္းမ်ားေအာက္မွာ
ၿမဳံစိစိ ေတြးေနတယ္
တံုးတိတိ ေငးငုိင္ေနတယ္
အၤၤက်ီက်ယ္သီး မွန္ေအာင္ မတပ္ခ်င္ဘူး
ေခါင္းမဖီးခ်င္ဘူး
မုတ္ဆိတ္က်င္ဆြယ္ မပယ္ခ်င္ဘူး။

မွဳိင္းမ်ား ေအာက္မွာ
အလုပ္မလုပ္ခ်င္ဘူး စားမဖတ္ခ်င္ဘူး
ထမင္း မစားခ်င္ဘူး။
မိွဳင္မ်ားေအာက္မွာ
လူတစ္စုက ျငင္းေနၾကတုန္း
လူတစ္စုက ၾကိတ္ၾကံေနၿပီး
လူတစ္စုက မိန္႔မိန္႔ၾကီး ၾကည့္လုိ႔ . . . .
မွဳိင္မ်ား ေအာက္မွာ
အမွန္တရားက ကုိယ္ထင္မျပဘူး
အတုအေယာင္ေတြ လမ္းသလားေနတယ္
လေရာင္ကုိ မခံစားနိဳင္ဘူး
ေတာင္စြယ္မွာ ေနကြယ္တာ ထပ္ေနတယ္။

မိွဳင္းမ်ား မိွဳင္းမ်ား ေအာက္မွာ
အေမက သားေတြအတြက္ လြမ္းတယ္
ဆရာက တပည့္ကုိ လြမ္းတယ္
ေမာင္ႏွမ ညီအစ္ကုိခ်င္း လြမ္းတယ္
ခ်စ္သူေတြ အခ်င္းခ်င္း လြမ္းတယ္
မွိဳင္းမ်ား ေအာက္မွာ
မိဘကုိ မိဘလုိ႔ မထင္ခ်င္ဘူး
သားသမီးကုိ သားသမီးလုိ႔ မထင္ခ်င္ဘူး
ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ ရွိမေနဘူး
သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္း လွည့္မၾကည့္အားဘူး။

မွဳိင္းမ်ားေအာက္မွာ
အတၱေရာင္ေတြ တလက္လက္ဝင္းတယ္
ကုိယ္က်ဳိးေတြ ေထာင္းေထာင္းထေနတယ္
ကုန္ၾကမ္းေတြ ေဖာခ်င္းေသာ

ခ်င္းျဖစ္ေနတယ္
ကုန္ေခ်ာၾကေတာ့ ဘယ္ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားမွန္းမသိဘူး
မွိဳင္းမ်ားေအာက္မွာ
တန္ဖုိးေတြ ေလလြင့္ကုန္တယ္
သကၠရာဇ္ေတြ တြန္႕ေခါက္ကုန္တယ္
ပညာရပ္ေတြ မွဳိတပ္ခဲ့တယ္
သတၱိေတြ တံုးတိကုန္တယ္။

မွဳိင္းမ်ား
မိွဳင္းမ်ားေအာက္မွာ
ေနေရာင္ေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနတယ္
အေမွာင္ေတြ သိပ္သည္းေနတယ္
နာက်င္မွဳေတြ မဆန္႔မၿပဲျဖစ္ေနတယ္
ဆာေလာင္မွဳေတြ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနတယ္
မွိဳင္မ်ားေအာက္မွာ
အရာရာ ေခါင္းပါးေနတယ္
မလုိအပ္တာေတြက ေပါလြန္းေနၿပီ
လုိအပ္တာေတြက အရိပ္အေရာင္ေတာင္ မျမင္ရဘူး။

မွိဳင္းမ်ား ေအာက္မွာ
တရားမရွိဓားမရွိ ျဖစ္ေနတယ္
တရားေလးခမ်ာ ယဲ့ယဲ့ အသက္ဆက္ေနရတယ္
ႏွစ္သိမ့္မွဳသက္သက္နဲ႔ ေနရတယ္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတာင္ မထားရဲဘူး။

မွိဳင္းမ်ား ေအာက္မွာ
ေငးေငးငုိင္ငုိင္ေတြးေနမိတယ္
ထြက္ေပါက္လဲ မရွိဘူး
မွိဳင္းမ်ားေအာက္မွာ
ဘယ္အခ်ိန္အထိ ပိတ္မိေနဦးမလဲ . . . .။
(7,8,2009၊12:33-AM)