ကိုင္းဖ်ားလရိပ္

ေဆာင္းအိုရဲ႕ နိဂံုးမွာ
ေႏြဦးက ၿပံဳးၿပံဳးေလး၀င္လာၿပီ

ညညဆို
ေလပူေတြ ေ၀ွ႔လြန္းလို႔
ေက်ာတစ္ေနရာစာ
အိပ္မက္ကေလးကို
ေရျပန္ျပန္ ႏူးေနရတယ္

ၿခံေထာင့္က စံပယ္႐ုံေလးမွာ
ရနံ႔ေတြ အိုင္ထြန္းေနၿပီ
ညေမႊးပန္းက ေလေျပကိုနမ္းေတာ႔
ပိေတာက္တစ္ခက္ စိမ္းသြားတယ္
အဲဒါ..
သစၥာ႐ွိတဲ႔ ညေပါ႔

ငု၀ါေတြရယ္
တမာေတြရယ္
မၾကာမၾကာ ႏွာမႈတ္တတ္တဲ႔
ႏြားတင္းကုတ္ ကေလးရယ္
လေရာင္အႀကိဳအၾကားမွာ
စကားတင္းဆိုေနၾကၿပီ

ဆိုပါေစေလ
သူတို႔နဲ႔ မကင္းရာမကင္းေၾကာင္းမွာမွ
ကိုင္းဖ်ားကလရိပ္ေလးကို ေမွ်ာ္ေငး
ကိုယ္က ေဆြးခဲ႔မိၿပီကိုး ..

ခေရာင္းလမ္းမွာ
ေျခေထာက္ကို ဆီးႀကိဳတာပဲ
ပတ္ၾကားအက္ေတြနဲ႔လည္း
လိုက္ဖက္ပါတယ္

ေဟာသည္မွာ
တ႐ုတ္စကားပင္ေတြက
ပင့္သက္ကို သာသာညင္ညင္ခ်
ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႔ လရိပ္ကို
ေျဖးေျဖးဖြဖြ တြန္းပို႔လို႔
ဒဏ္ရာညမ်ားစြာကို
မီးစိမ္းျပလိုက္ၾကေပါ႔ ..

ညိမ္းညိဳ

- ၃၀၊ ၈၊ ၂၀၀၇ တုန္းက တစ္ခါတင္ဖူးတဲ႔ ကဗ်ာေဟာင္းတစ္ပုဒ္ပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။