အေဝးမွာမိုးေတြရြာၿပီ
ငါ့ရင္ထဲမယ္
ဝမ္းနည္းလြယ္တဲ့မိုးတိမ္ေတြ
အံု႔ဆိုင္းလို႔..။
မ်က္စိနဲ႔ၿမင္ႏိုင္သေရြ႕
ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖို႔ရာလြယ္လွေပမယ့္
စိတ္နဲ႔ေခ်ာင္းၾကည့္ႏိုင္သေရြ႕ေတာ့
အတိတ္ကိုေတြ႕ႏိုင္ေပလိမ့္မယ္။
ငါ့ကိုယ္ငါမယံုၾကည္ရတဲ့ေနာက္မွေတာ့
သူတို႔ကိုေရာဘယ္လိုယံုၾကည္ရပ
သူတို႔ဆိုတာ
အခ်စ္ရယ္
မိတ္ေဆြမ်ားရယ္
ေလာကဓံတရားရယ္ေလ..။
အခ်စ္ဆိုတာ
တစ္ခါတစ္ခါတပ္မက္ဖြယ္ညြတ္ကြင္း
တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့
ေႏွာက္ယွက္တဲ့ေၿခက်ဥ္းလို
ေခါင္းမာစြာၿငင္းဆန္ေနမိေပါ့..။
အိပ္ေမာက်လုနီးမွ
ဒါဏ္ရာေတြကိုႏႈိးႏႈိးၿပီးေမးတယ္
ဘာအတြက္ေပးဆပ္ခဲ့ရတယ္ဆုိတာ…။
ရွာၿပီးရင္းရွာခဲ့တယ္
ငါ့ကိုယ္ငါႏွစ္ၿမဳတ္ႏိုင္မယ့္က်င္းသစ္တစ္ခုဆီ
တူးေဖာ္ၿပီးရင္းတူးေဖာ္ခဲ့
ၿမိဳ႕ေဟာင္းတစ္ၿမိဳ႕ကိုမဟုတ္
ရုပ္ၾကြင္းတစ္ခုကိုမဟုတ္
ေၿမၾကီးအႏြမ္းေတြကိုငါမစားလို
လက္ယက္တြင္းေရခ်ိဳကိုသာ
ငါေသာက္လိုရဲ႕။
အေဝးမွာမိုးေတြရြာၿပီ
ငါ့ရင္ထဲမယ္
ဝမ္းနည္းလြယ္တဲ့မိုးတိမ္ေတြ
အံု႔ဆိုင္းလို႔..။
ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ရင္း
အၿပင္းအထန္တူးဆြေနခဲ့ေပါ့..
ဒီမယ္ေတာ့
လက္ယက္တြင္းတစ္တြင္းစာ
မ်က္ရည္ေတြမိုးလိုရြာၿပီ…။ ။
ၿမတ္
Gt မွာ သူငယ္ခ်င္းက ေပးတာေလးေတြပါ။ဘယ္ကလဲ ေမးေတာ့ မရဘူး။ဒါေၾကာင့္ကဗ်ာလဲ ကုိယ္ပုိင္ မဟုတ္ေၾကာင္း ပန္းခ်ီပံုလဲ ကုိယ့္ဟာ မဟုတ္ေၾကာင္း။
No comments:
Post a Comment