တစ္ခ်ိန္မဟုတ္ရင္ တစ္ေနရာ(မ်ားေသာအားျဖင့္မထင္မွတ္ဆုံး
ကုိယ့္ပစၥဳပၸန္ဟာ သူ႔ အတုနဲ႔ လဲၿပီးထားသြားခဲ့
ခၽြတ္ထားခဲ့တဲ့မ်က္ႏွာဖုံးကပါ ကုိယ့္ကုိေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္မွာ
ပခုံးခ်င္း၀င္တုိက္ၿပီးမုိက္ၾကည့္ၾကည့္သြားတာ
ညေတြမွာ ၿငိမ္ေတာ့မွဂယက္ထထုိင္တဲ့အခါ) ဘယ္သူမဆုိ
သူ႕႔နည္းသူ႕ဟန္နဲ႔ သူ႕ကုိလံဘတ္သူျပန္ျဖစ္ရတယ္
ျဖတ္ခဲ့ၿပီးတဲ့သမုဒၵရာျပန္ျဖတ္ရ၊ ဆုိပါေတာ့
အေမရိကကုိျပန္ရွာေဖြရတယ္
အႀကိမ္ႀကိမ္ရွာေဖြေတြ႕ရွိဖူးခဲ့၊ ကမ္းကပ္ခဲ့
အႀကိမ္ႀကိမ္သိမ္းပုိက္ခဲ့၊ အလံတင္ခဲ့၊ ၿမိဳ႕ရြာတည္ခဲ့
သမုိင္းအထပ္ထပ္ေရးခဲ့၊ မွတ္တမ္းတင္ဓာတ္ပုံေတြဗြီဒီယုိေတြ႐ုိက္ခဲ့
ေပမယ့္လည္း
ျပန္ရွာေဖြရတယ္၊ တခါျပန္ရွာေဖြရတုိင္း
အေမရိကဟာတစ္မ်ဳိးေျပာင္း လမ္းေၾကာင္းဟာတစ္မ်ဳိးျဖစ္
တစ္ေခါက္တုန္းကဆုိ ယခင္ရွိေနေသးတဲ့ကုိလံဘတ္ကုိ
တခါျပန္ေရာက္လာတဲ့ကုိလံဘတ္ကစိတ္မရွည္သလုိမယုံသကၤာၾကည့္လုိ႕
သီဟုိဠ္ကၽြန္းသားျဖစ္လုိက္၊ ဂ်ာမာန္တုိက္သားျဖစ္လုိက္နဲ႕
ကုိလံဘတ္ဟာတစ္ခါမွမသင္ယူခဲ့တဲ့ဘာသာစကားေတြေျပာလုိေျပာ
သူ႕မိခင္ဘာသာစကားနဲ႕သူ႕ဖခင္ဘာသာေရးကုိေမ့လုိ႕ေမ့
လိင္အဂၤါမသဲကြဲတာလည္း ထမင္းစားေရေသာက္လုိႀကံဳရင္ႀကံဳရ
သူ႕ေျမပုံေပၚမွာအရပ္ေဒသေတြေပၚလာလုိက္ေျပာင္းသြားလုိက္
သူ႕အေ၀းၾကည့္မွန္ေျပာင္းထဲမွာ
ပင္လယ္ဟာမုိးကုပ္စက္၀ုိင္းနဲ႕ကန္႕လန္႕ျဖတ္လုိျဖတ္
အေ၀းက ေနလုံးကုိျမင္လုိက္ အနီးကပ္သူ႕မ်က္လုံးသူျမင္လုိက္
သူ႕နာမည္သူမမွတ္မိေအာင္႐ူးသြပ္လုိက္
တစ္ေယာက္စီရဲ႕လွ်ဳိ႕၀ွက္ဆိပ္ကမ္းမွာ
တစ္ေယာက္စီရဲ႕ကုိယ္ပုိင္ေၾကကြဲသေဘၤာဟာ
လာလာနစ္ျမဳပ္တာသေဘၤာသားရဲ႕ထုံးစံပဲ
ဒါကုိ ကုိလံဘတ္သိတယ္
ဒါေပမယ့္ကုိလံဘတ္ရဲ႕ အေသြးအသားထဲမွာ
ပင္လယ္ရဲ႕မာယာဟာပထမအေသြးအသားပဲ
ဘယ္သူမဆုိႀကံဳရတတ္တယ္
ပင္လယ္ဟာေၾကာင္ကေလးလုိအိပ္ေနၿပီး
ေကာင္းကင္ဟာသူ႕ကုိယ္သူစမ္းေရထဲငုံ႕ၾကည့္သလုိ
ၾကည္လင္တာမွၾကည္ၾကည္လင္လင္ကုိျဖစ္တဲ့အခါမွာ
လာပါၿပီေလအေ၀းကအမႈံကေလးအစက္ကေလး
ဦးပုိင္းမွာကုိလံဘတ္ခါးေထာက္ရပ္ေနတာပါမွပါပါ့မလားလုိ႕
ကမ္းစပ္မွာရပ္ေနတဲ့ကုိလံဘတ္ကခါးေထာက္ၾကည့္လုိ႕။ ။
ေဇယ်ာလင္း
၁၆၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၀၄
(ထင္ရွားသည့္အမွတ္အသား ကဗ်ာစာအုပ္)
No comments:
Post a Comment