ေမးလ္ပိတ္ေပးစာ ( ၂ )

သို႔ /
အမ

ေနပူဒဏ္ကို နိစၥဓူ၀ ခံစားဖူးေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ အဲ့ေနပူဒဏ္ကို မေၾကာက္ေတာ့ဘူးေလ ...
တစ္ခါမွ ေနပူဒဏ္ဆိုတာ မခံစားဖူးေသးတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ ေနပူဒဏ္ကို ေတြးလိုက္တာနဲ႔ ေၾကာက္တယ္ ...
က်ေနာ္ နားလည္ပါတယ္။
က်ေနာ့္ စိတ္ထဲကကို နားလည္ျခင္းမက နားလည္ပါတယ္။

က်ေနာ့္စကားေတြကို ျမင္ရ၊ ၾကားရၿပီး စိတ္ညစ္သြားေလာက္မယ္ထင္တယ္။
ကိုယ့္အၿမီးကိုယ္ မဆုပ္ထားႏိုင္ေတာ့လြန္းလို႔ တစ္ပါးသူကို ဖြင့္အံျပလိုက္တယ္လို႔ သေဘာထားေပးပါ။
တစ္ခါတစ္ေလ ေလာကႀကီးထဲကေန ေခတၱခဏျဖစ္ျဖစ္ ထြက္ခြာသြားလိုက္ခ်င္တယ္။

ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးလို မာေက်ာေနတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။
လက္ရွိျဖစ္ေပၚႀကံဳႀကိဳက္ေနတဲ့ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို စဥ္းစားလုပ္ကိုင္ေနရတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ
ကမ္းလင့္ေပးလာမယ့္ လက္တစ္စံုကို ကိုင္ဆြဲခ်င္ေပမယ့္
ကမ္းလင့္ေပးလာမယ့္ လက္တစ္စံုကို မဆုပ္ကိုင္ရက္ဘူး။
နားလည္ေပးပါ အမ။
က်ေနာ္ ေပ်ာ္တယ္၊ တကယ္ကို ေပ်ာ္မိပါတယ္။

၀ပ္က်င္းထဲကေန ျပဴတစ္ျပဴတစ္ ထြက္ထြက္ၾကည့္ေနရတဲ့ အခ်ိန္တစ္ခုပါ။
အခ်ိန္တန္
ကိုယ့္၀ပ္က်င္းကိုယ္ျပန္၀င္
အာ႐ံု ( ၆ ) ပါး ကို ျပန္ၿမိဳခ်
ိဟိုဘက္လွည့္ၾကည့္လဲ မည္းေမွာင္
ဒီဘက္လွည့္ၾကည့္လဲ မည္းေမွာင္
အေမွာင္ထုၾကား ေပ်ာက္ဆံုးမသြားလုခင္
အားေဆးတစ္ခြက္ ေသာက္လိုက္ရတယ္

ယံုၾကည္ေနတယ္ဆိုတာကို လက္ခံေပးပါ။
စိုးစဥ္းမွ်ကို မယံုၾကည္တဲ့စိတ္မ်ိဳး ယေန႔ခ်ိန္ထိ မ၀င္ခဲ့ပါဘူး။
ယံုၾကည္တယ္။
ယံုၾကည္ေနတယ္။
ယံုၾကည္ဦးမယ္။
( ထာ၀ရ )

အခ်ိန္တန္ရင္ က်ေနာ္ဆိုတာ အေ၀းမွာပဲေနရမွာေလ။
ေတြးမိတိုင္း ၀မ္းနည္းတယ္။
၀မ္းနည္းျခင္းေတြကို တန္ဖိုးထားႏိုင္ဖို႔
.....................
..............................

အမေရ ..........
အမေရ ..........
အမေရ ..........
တစာစာေအာ္ဟစ္
ၾကားေလပါစ၊ ၾကားေလစ

ဒီေနရာက ယူ

ခမိခဆဲ@သူရ